حیات

به بهانه ی نهم دی ماه ..

برای اینکه آرمان های یک حرکت مهم حفظ شود بایستی به همان اندازه که تلاش برای تحقق آن مهم صورت پذیرفته و جان بازی در آن رخ داده است باید برای حفظ و نگهداری آن تلاش دو چندان انجام شود .

در واقع و خیلی رک اگر بخواهیم مقصود را تشریح کنیم این طور باید بگوییم که :

 بدون این تلاش دوم در حفظ و نگهداری حرکت و سعی در تحقق آرمان های وعده داده شده ، قطعا امیدی به بقاء آن حرکت نمیرود..

بعد از به بار نشستن حرکت و رسیدن به مقصود ، عدم دغدغه برای پیگیری  تحقق آنچه که به عنوان آرمان و اهداف حرکت معرفی شده است  ، منجر به این میشود که : همه ی آن چه به عنوان آرمان حرکت معرفی شده به دست فراموشی سپرده شود و انگیزه ها برای ادامه ی این حرکت کاهش یابد و در نتیجه انقلابی که با رنج و هزینه محقق شده و به نتیجه رسیده است ، کم کم به سوی زوال حرکت کند و در نهایت  طمع دشمنان را برای براندازی انقلاب انجام شده و تصاحب قدرت در ان جامعه زیاد نماید..

پس اگر آن حوادث تلخ در سال های 78 و 88 روی داد نباید فقط عامل بیرونی را مقصر جلوه داد ..بلکه یکی از مهم ترین عوامل روی دادن چنین حوادث نامطلوبی کسانی هستند که نتوانستد به درستی دراین حرکت مقدس  به وظایف خودشان عمل کرده و در یک بیان روشن به آرمان های انقلاب وفادار نبوده اند..

این مطلبی که عرض کردم فقط مربوط به تحقق اصل انقلاب و در ادامه  روی دادن فتنه ی 88 نیست بلکه حتی در حواذث جزئی تر در جامعه ی ما نیز این مطلب کلیت دارد ...

مثلا وقتی یک جبهه یا جناح سیاسی در یک گوشه کناری پا به عرصه ی وجو میگذارد و در ابتدا اهدافی را برای خود ترسیم و معرفی میکند ، وقتی به قدرت میرسد گویا همه چیز تمام میشود ...

این اتمام همه چیز؛

یا بخاطر سهل انگاری اشخاص به قدرت رسیده است که گویا یادشان رفته این فرصت گهربار به چه سختی نصیبشان شده و به چه هزینه ای اکنون قدرت در اختیارشان قرار گرفته است 

یا اینکه اصلا آرمان و اهدافی وجود نداشته و فقط صرفا شعار هایی مطرح شده که افکار عمومی را به خود متوجه کند و از اول هیچ انگیزه ای برای تحقق این شعارها وجود نداشته است