وخدا در همین نزدیکیست.

وقتی گرهی به کارمون میفته اول از همه ذهنمون میره سراغ دوستا و آشنا ها و رفقا...

هی تو ذهنمون مرور میکنیم اول پیش کی برم....چجوری باهاش حرف بزنم که حاجتم رو زوتر برآورده کنه....

 اگه اون شخص مدیر یا مسئولی باشه که باید یه لباس خوبی هم بپوشم و عطرم بزنم و یادم باشه ادبیات خوب و مناسبی به کار ببرم  و خلاصه جوری رفتار نکنم که از من ناراحت بشه  و خاطر شریقش مکدر بشه  که یه وقت منو دست خالی برنگردونه....

اصلا شایدم با این همه که به خودم میرسم و تیپم رو درست میکنم برم  اونجا منشیش بگه : آقا رفتن جلسه ...فردا هم نیستن....بعدشم سفر خارجی دارنو..برو دو هفته دیگه بیا!!

غافل از اینکه ......

دعای مادر

از بایزید بسطامی، عارف بزرگ، پرسیدند: این مقام ارزشمند را چگونه یافتی؟ گفت: شبی مادر از من آب خواست. نگریستم، آب در خانه نبود. کوزه برداشتم و به جوی رفتم که آب بیاورم. چون باز آمدم، مادر خوابش برده بود. پس با خویش گفتم: «اگر بیدارش کنم، خطاکار خواهم بود.» آن گاه ایستادم تا مگر بیدار شود. هنگام بامداد، او از خواب برخاست، سر بر کرد و پرسید: چرا ایستاده ای؟! قصه را برایش گفتم. او به نماز ایستاد و پس از به جای آوردن فریضه، دست به دعا برداشت و گفت: «خدایا! چنان که این پسر را بزرگ و عزیز داشتی، اندر میان خلق نیز او را عزیز و بزرگ گردان»

اندکی تفکر..

خواهرم اگه ازت بپرسن چرا چادر نمیپوشی ، چی میگی!

میخوای بگی دلت پاک باشه! که قبلا هم گفتیم خدا گفته آمنوا و عملوا

ایمان و عمل کنار هم باشه.

میخوای بگی نمیتونی جمعش کنی! میخوای بگی دست و پا گیره!

میخوای بگی حجاب به چادر نیست که!

آبجی ، شهیده طیبه واعظی زیر سخت ترین شکنجه های ساواک بود.

شکنجه های زندان ساواک شنیدی چجور بوده؟

کشیدن ناخن با انبردست!

گذاشتن افراد توی قفس و زیر قفس آتش روشن کردن(یعنی نشستن روی آهن داغ) و اگه فرد میخواست تکان بخوره با یه شی آهنی آتشین میزدن توی سرش!!

این فقط دو نمونه از اون شکنجه های سخت بود ....فقط دونمونه!

کدومش  رو میتونیم تحمل کنیم؟

شهیده طیبه واعظی با این شرایط سخت مینویسه:

مرا بکشید اما چادرم را برندارید!

واقعا تو قیامت جوابمون به امثال این شهیده چیه؟

کاش دردمون فقط کلام این شهیده بود.....

من ندیدم که....

دو حدیث خیلی متنبه کننده  ،هشدار دهنده و هشیار کننده :

پیامبر اعظم صلوات الله علیه :

                المؤمن نصفه تغافل          

         

نیمی از مؤمن تغافل ( چشم‌پوشی) است 

امیر مؤمنان علی علیه السلام  نیز در همین زمینه می فرمایند:

 من اشرف اعمال الکریم غفلته عما یعلم

 یکی از باارزشترین کارهای کریمان، «تغافل» از چیزهایی است که از آن آگاهند

 این همون سرپوش گذاشتن روی کارهای بد بقیه است ....

این رو یادمون نره که همه چا لازم نیست تیز بین و دقیق باشیم

گاهی لازمه نبینیم و نشنویم و ...

انا بیت الغربه(منم خانه ی غربت)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضِیقِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْر.  

خداوندا از عذاب قبر و تنگى و فشار قبر بتو پناه میبرم .

(مکارم الأخلاق،قسمتی از دعای هر صبح وشام از امام صادق  ص 279) 

مگر در عالم قبر چه خبره !!! که یک امام با اون مرتبه و مقام ....

به نظرم اگر هر صبح و شب وقت نمیکنیم! به عالم قبر و زندگی بعد از مرگ فکر کنیم ، حداقل روزی چند دقیقه که فرصت میکنیم ما هم به جریانات بعد از مرگ و حوادث عالم قبر و قیامت فکر کنیم..

یاد دوستی افتادم که چند وقتی با هم بودیم اما الان دیگه پیش ما نیست....خیلی زود ما رو ترک کرد..سن زیادی هم نداشت اما پر کشید و رفت

دقت کردید رفقا !!

تیز هوشی یک کودک بزرگ!!

روزی ابن سینا از جلو دکان آهنگری می گذشت که کودکی را دید. آن کودک از آهنگر مقداری آتش می خواست. آهنگر گفت: ظرف بیاور تا در آن آتش بریزم. کودک که ظرف همراه نداشت، خم شد و مشتی خاک از زمین برداشت و در کف دست خود ریخت. آن گاه به آهنگر گفت: آتش بر کف دستم بگذار.

ابن سینا، از تیزهوشی او به شگفت آمد و در دل بر استعداد کودک شادمان شد. پس جلو رفت و نامش پرسید. کودک پاسخ داد: نامم بهمن یار است و از خانواده ای زرتشتی هستم. ابن سینا او را به شاگردی گرفت و در تربیتش کوشید تا اینکه او یکی از حاکمان و دانشمندان نام دار شد و آیین مقدس اسلام را نیز پذیرفت.

پیام متن:

آثار بزرگ منشی را از کودکی می توان در رفتار و زندگی بزرگان مشاهده رد.

عالم محضر خدا...

آمده است که یوسف حتی یک نگاه هم به زلیخا نکرد و الا به گناه افتاده بود.

از عابدی سوال می شود که چه کنیم تا چشم چرانی نکنیم و آن عابد می گوید :

بنگر که : قبل از آنکه به آنجا بنگری ، چشمی در حال نگریستن به توست.

عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید ...امام خمینی ره