حیات

تا قبل از سال 88 و پیش آمدن اتفاقات تاسف بار در آن سال ،خیلی ها تصور میکردند که نسل جوان و امروزی ایرانی بیشتر از این که به آرمان هایش نظر داشته باشد و به مقدسات دینی تمایل نشان بدهد تمایل دارد خود را هم رنگ اپوزیسیون های نظام و اسلام جلوه دهد...

اما بعد از آن سال و اتمام فتنه ی آمریکایی صهیونیستی و البته سر بلندی جوانان این مرز و بوم  (نه مسئولان البته ) نه تنها نگاه درونی به جوان نسل سوم و چهارم و ....بر خواسته از نظام( البته حالا ریشه دار ) اسلامی عوض شده ، بلکه نگاه های بیرونی نیز به این جوان خیلی محتاطانه تر و مودب تر شده است.

 رهبر معظم انقلاب :

ما امروز در کشورمان اسامه بن زیدهای زیادی داریم; جوانان زیادی داریم; دختران و پسران عظیم و جمعیت انبوهی از این مجموعه ها داریم که حاضرند در همه میدانهای فعال در میدان درس، در میدان سیاست، در میدان فعالیتهای اجتماعی، در میدان مشارکتهای گوناگون برای فقرزدایی، برای سازندگی، و در هر صحنه و عرصه ای که برای آنها برنامه ریزی بشود و امکان داده بشودشرکت کنند; این موقعیت بسیار مهمی برای این کشور است. این نسل،شبیه همان نسلی است که توانست یکی از بزرگترین تجربه های این کشور یعنی تجربه جنگ تحمیلی را با قدرت و موفقیت به پایان ببرد.

اردیبهشت سال 1379..در دیدار با جوانان

اما اگر به همین نسل جوان امروز ما که قطعا به مثابه ی منبع انرژی این نظام است و در واقع به تعبیر رهبری عزیز به چرخ های محرک این نظام است، توجه نشود و به خواسته ها و نیاز هایش پاسخ درست و صحیح داده نشود ، میتواند عکس عملکرد خود را نشان دهد..

یعنی به جای بازی در پازل اسلام یا به بیان بهتر نقش آفرینی در سپاه اسلام ، میشود پیاده نظام دشمن ...

جوانی که خسته و آزرده از بی توجهی هاست  و کوله باری از درد در سینه دارد و گاهی (که البته این گاهی خیلی زیاد است )از دید مسئولان پنهان مانده و به فراموشی سپرده شده است ، با این روند مسئولان و کم کاری هایی که به جد مشاهده میشود بعید است در آینده چهره ی مصصم خود را حفظ کند..

آیا این یک زنگ خطر جدی نیست؟؟؟