حیات

نماز (واژه‌ای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله می‌ایستد و ذکرهای ویژه‌ای را خوانده و اعمال ویژه‌ای مانند رکوع و سجده را به جا می‌آورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده می‌شود.

نماز، نخستین عبادتی است که بر پیامبر(ص) و پیروانش در مکه واجب شد و..

 یکی از عبادات اصلی مسلمانان است که ادای آن در قرآن و متون دینی مورد تأکید بسیار بوده و از آن با تعبیراتی مانند «ستون دین» و «شرط قبولی سایر اعمال» یاد شده است.

علاوه بر نمازهای واجب روزانه، نمازهای مستحبی فراوانی نیز وجود دارد که در روایات، برای آنها آثار و پاداش‌های فراوانی در دنیا و آخرت بیان شده است. مهم‌ترین این نمازها، نماز شب و نافله‌های نمازهای واجب است.

نماز واژه‌ای فارسی است که برای «صلاة» به کار می‌رود. نماز به معنای خم شدن، سرفرودآوردن برای ستایش پروردگار، احترام و اظهار بندگی و اطاعت است.[۱][۲] واژۀ قرآنی "صلاة" از ریشۀ «ص ل و» به معنای دعا است[۳] و جمع آن "صَلَوات" است، "صلاة" در بعضی آیات[۴] به معنای دعا هم به کار رفته است.

در قرآن ۹۸ بار به نماز پرداخته شده است[۵] و چنان جایگاه ممتازی دارد که در بسیاری از آیات به عنوان مهمترین و اولین عمل فردی و اجتماعی مؤمنین در کنار ایمان ذکر شده است؛ از سوی دیگر نه تنها از اولین ناله‌های دوزخیان ترک نماز را بیان می‌کند[۶]

بلکه از نمازگزاران سهل انگار در نماز، در کنار تکذیب کنندگان دین یاد کرده است.[۷] هیچ عملی در قرآن همچون نماز مورد تأکید قرار نگرفته است، 

نماز عامل بازدارندۀ از گناه،[۸] وسیلۀ فلاح و رستگاری،[۹] یاری کننده در مشکلات زندگی، و از سفارشات مهم خدا به انبیا[۱۰] و دغدغه‌های پیامبران بزرگ الهی به ویژه در مورد خانواده‌شان است11 

در گفتار و عملکرد پیامبر(ص) و امامان نیز نماز جایگاه رفیعی دارد. در دو کتاب وسایل الشیعه و مستدرک الوسائل بیش از ۱۱۶۰۰ حدیث در این موضوع نقل شده است.

1-فرهنگ فارسی عمید

2 فرهنگ واژهٔ دهخدا

3  راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن مادّه «صلی»

4 همچون: (توبه/۱۰۳)، (احزاب/۵۶)، (بقره/۱۵۷)

5 مقدمه‌ای بر فلسفه نماز، انتشارات بین المللی یادآوران، دکتر محمد مسعود نوروزی، ص۱۱۶

6  مدثر/۴۲

7 ماعون/۵

8 «...وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَاء وَ الْمُنکَرِ...» (عنکبوت/۴۵) «...ونماز را بر پادار، که نماز (انسان) را از زشتیها و گناه باز میدارد...»

9  قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکی وَ ذَکرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّی اعلی/ ۱۵-۱۴

10  وَ جَعَلَنی مُبارَکاً أَینَ ما کنْتُ وَ أَوْصانی بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیا مریم/۳۱

11 وَ کانَ یأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاة مریم/۵۵