از روز اولی که وهابیت در جامعه ظاهر شدند، مخالفت خود را با تمام مسلمانان - شیعه و سنی - اعلام کردند و جناب زینی دحلان - از علمای شافعی مذهب و مفتی مکه مکرمه و متوفای 1304، دو کتاب علیه وهابیت نوشته است و - در کتاب الدرر السنیة، ص64 مفصّل مطرح می‌کند که:
وقتی تو شکم مادرم بودم ، با هم مجلس روضه میرفتیم...
وقتی به دنیا اومدم ، کامم به تربت کربلا باز شد...
زمان شیر خوردنم ، مادرم منو با محبت شما شیرم داد...
شش ماهه که شدم ، سربند برام بست شدم علی اصغر مامانم..
بزرگ تر که شدم اول محرم که شد شال عزا برام خرید...
یه روزی هم رسید اومدم کربلات و کفن خریدم..
به قول شهید محمدابراهیم همت
ما چون حسین وارد شدیم
و چون حسین هم"باید" به شهادت برسیم...
استاد اومد سر کلاس و یکی از سخنرانان مطرح و انقلابی رو نقد کرد!
و گفتند: ایشان افراطی و تندرو هستند
دستم را بلند کردم و گفتم:
به قول امام خامنه ای(حفظه الله) با تکرار تندرو و میانه رو هدف دشمن را تأمین نکنیم.
استاد ادامه داد مذاکرات باید ادامه پیدا میکرد..
باید با آمریکا صلح کرد..
باز دستم رو بلند کردم و گفتم:
به قول امام خامنه ای(حفظه الله):
ملت ایران آمریکا را بیرون کرد نگذاریم شیطان بزرگ دوباره برگردد!!
استاد صدایش رو بلند کرد...و گفت به حرف من خواهی رسید ..روزی میرسه که باید دستت جلوی آمریکا دراز کنی...
و من باز ادامه دادم که رژیم صهیونیستی 25 سال آینده را نخواهد دید....
چشم هایمان به دهان رهبری باشد تا با بصیرت بمانیم...
از بایزید بسطامی، عارف بزرگ، پرسیدند: این مقام ارزشمند را چگونه یافتی؟ گفت: شبی مادر از من آب خواست. نگریستم، آب در خانه نبود. کوزه برداشتم و به جوی رفتم که آب بیاورم. چون باز آمدم، مادر خوابش برده بود. پس با خویش گفتم: «اگر بیدارش کنم، خطاکار خواهم بود.» آن گاه ایستادم تا مگر بیدار شود. هنگام بامداد، او از خواب برخاست، سر بر کرد و پرسید: چرا ایستاده ای؟! قصه را برایش گفتم. او به نماز ایستاد و پس از به جای آوردن فریضه، دست به دعا برداشت و گفت: «خدایا! چنان که این پسر را بزرگ و عزیز داشتی، اندر میان خلق نیز او را عزیز و بزرگ گردان»
بلد نیستیم چجوری زندگی کنیم!
حلال خدا رو حرام میکنیم
حرام هم عادی میشه دیگه!
اگه یه پسر که شرایط ازدواج دائم نداره ازدواج موقت کنه صدتا اسم براش میذاریم ! پرووو! هوووس باز! خجالت نمیکشه؟! مذهبی ها اینجورین، هرچی مصیبت تو جامعه است از زیر سر اینا بلند میشه!! و....و...و...!
اما دختره تو دانشگاه با دوستِ پسرش ببخشید، حواسم نبود دوست اجتماعیش، هم درسی هم بحثی ، یا به قول خودشون باهم پروژه دارند بگو بخند راه میندازن یا روی نیمکت کنار هم می نشینند یا به بهانه ی جزوه گرفتن دیدار های بیرون دانشگاه ، باهم ارتباط دارن ، هیچکس صداش درنمیاد! و به نظر خودشون حلاله! بحث علمیه دیگه!
از انس بن مالک اینطور نقل شده است که :
پیامبر اعظم صلوات الله علیه از عروس و دختر های پشت پرده باحیاتر بود و چنان بود که هر گاه از موضوعی ناراحت بود در چهره ی حضرت میافتیم ..از سخنان ارزشمند آن بزرگوار این بود:
الحیاء خیر کله 1
حیا تمامش نیکی است
حوزه ی ی مباحث دینی دارای سه بخش مهم است
مباحث و مسایل اعتقادی که به تغبیر امامان معصومین همان فقه اکبر است....
دوم مباحث فقهی یا همون احکام و مسایل شرعی
و سوم مباحث اخلاقی
هر شخصی که بخواهد در مسیر دین مداری حرکت بکند لاجرم باید در این سه حوزه کسب علم بکند..از اونجایی که عمل صحیح و درست مبتنی بر علم است ،هیچ شخص نمیتوانه چنین ادعایی داشته باشه که من قصد دارم متدین باشم و در مسیر دین داری حرکت بکنم ، به درجات عالی کمال برسم ولی احساس نیاز به کسب علم ندارم...
امام کاظم علیه السلام در گفتاری خطاب به هشام میفرمایند:
لا نَجاةَ إلاّ بِالطّاعَةِ وَ الطّاعَةُ بِالعِلمِ وَ العِلمُ بِالتَّعَلُّمِ.
نجات با طاعت به دست می آید و طاعت در گرو علم است و علم در گرو یادگیری....
یعنی اگر کسی که شرایط کسب علم رو داره و میتوانه علمش رو نسبت به معارف الهی بیشتر بکنه اما سهل انگاری میکنه و در نتیجه عمل هایش در مسیر صحیحی نیست اهل نجات نیست..
شاید شخصی بگوید که در این صورت با این روایت از امام صادق علیه السلام چه بکنیم که میفرمایند:
لیس العلم بکثرت التعلم و العلم نور یقع فی قلب من یرید الله ان یهدیه...
ما را مدافعین حرم آفریده اند....
چه قدر این جمله زیباست....
دفاع از حرم که در واقع دفاع از شریعت است فقط با حضور در صحنه ی پیکار نیست.
گاهی انسان پشت میزش نشسته است و مداقع حرم است.......مدافع حرم است و نگهدار حریم شریعت.....
پس مسئولین محترم...شما هم حواستون باشه....
..امروز هر کس یه وظیفه ای داره ..امروز هرکدوم ما باید دفاع کنیم از آرمان های مقدس دین مبین اسلام و ائمه معصومین علیهم السلام...
قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ قَضی لأخیهِ المؤمنِ حاجةً کانَ کمَن عَبَدَ اللهَ دَهرَهُ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمود: کسی که برای کمک به برادر خود و سود رساندن به او اقدام کند، پاداش مجاهدان در راه خدا به او داده خواهد شد.
«امالی شیخ طوسی، ص 481، ح 1051»
شما فعلا تو موقعیت اونایی نیستین که توی گرما و سرما ، در جبهه ی گرم ، با ساخته ی دست استکبار مبارزه میکنند اما مسئولیتتون کمتر از اونا نیست.
خیلی سنگینتره..
نذاریم خون شهدا پایمال بشه
خیلی از قضایا و حوادث که مراسم
یادبودی براش گرفته میشه ، وقتی یک سال ، ده سال یا نهایتا چند ده سال ازش میگذزه
، دیگه رنگ و بوی اولیه رو نداره...یه جوری انگار یادبود ها نسبت به سال های
قبل سرد تر برگزار میشه...
ولی برخی حوادث اینطوری نیست..کاملا به عکس...هر سال پر رنگ تر و با شکوه تر برگزار میشه...
هر سال رنگ و بوش بیشتر به مشام میرسه...
انگار امسال اولین سالگرد اون قضیه و حادثه است...
میشه اینطور فهمید که هر چه قدر یک حادثه عظیم تر و البته الهی تر باشه ( یعنی خالصا برای خدا انجام شده باشه ) ماندگاریش یشتر خواهد بود...
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556
س 1446: در بعضی از هیأتهای مذهبی مصیبتهایی خوانده میشود که مستند به مقتل معتبری نیست و از هیچ عالم یا مرجعی هم شنیده نشده است و هنگامی که از خواننده مصیبت از منبع آن سؤال میشود، پاسخ میدهند که اهل بیت(علیهم‌السلام) اینگونه بهما فهماندهاند و یا ما را راهنمایی کردهاند و واقعه کربلا فقط در مقاتل نیست و منبعآن هم فقط گفتههای علما نمیباشد بلکه گاهی بعضی از امور برای مدّاحیا خطیب حسینی از راه الهام و مکاشفه مکشوف میشود، سؤال من این است که آیا نقل وقایع ازاین طریق صحیح است یا خیر؟ در صورتی که صحیح نباشد، تکلیف شنوندگان چیست؟
ج: نقل مطالب به‌صورت مزبور بدون اینکه مستند به روایتی باشد و یا در تاریخ ثابت شده باشد، وجه شرعی ندارد مگر آنکه نقل آن به عنوان بیان حال به حسب برداشت متکلّم بوده و علم به خلاف بودن آن،نداشته باشد و تکلیف شنوندگان نهی از منکر است به شرطی که موضوع و شرایط آن نزد آنان ثابت شده باشد.
س 1447: از ساختمان حسینیه صدای قرائت قرآن و مجالس حسینی بسیار بلند پخش میشود به‌طوری که صدای آن از بیرون شهر هم شنیده میشود واین امر منجربه سلب آسایش همسایگان شده است و مسئولین و سخنرانان حسینیه اصرار به ادامه آن دارند، این عمل چه حکمی دارد؟
ج: اگر چه اقامه مراسم و شعائر دینی در زمانهای مناسب در حسینیه از بهترین کارها و جزو مستحبات مؤکد میباشد، ولی واجب است برگزارکنندگان مراسم و عزاداران تا حد امکان از اذیّت و ایجاد مزاحمت برای همسایگان بپرهیزند هرچند با کمکردن صدای بلندگو و تغییر جهت آن به طرف داخل حسینیه باشد.
س 1448: نظر شریف حضرتعالی نسبت به ادامه حرکت دستههای عزاداری در شبهای محرم تا نصف شب همراه با استفاده از طبل و نی چیست؟
ج: به راه انداختندستههای عزاداری برای سیدالشهدا اصحاب او(علیهم‌السلام) و شرکت در امثال این مراسم امر بسیار پسندیده ومطلوبی است و از بزرگترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک می‌کند، ولی باید از هر عملی که باعث اذیّت دیگران میشود و یا فینفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز کرد.
س 1449: استفاده از آلات موسیقی مانند اُرگ (از آلات موسیقی و شبیه پیانو است) و سنج و غیر آنها در مراسم عزاداری چه حکمی دارد؟
ج: استفاده از آلات موسیقی، مناسب با عزاداری سالار شهیدان نیست و شایسته است مراسم عزاداری به همان صورت متعارفی که از قدیم متداول بوده برگزار شود.
استفتائات مقام معظم ره بریkhamenei.ir
