پایان ما..
یه موضوعاتی تو زندگی ما هستند که خیلی دوست نداریم بهش فکر کنیم ..عمدتا این موضوعات مربوط هستند به گذشته...مثلا یه کار اشتباهی قبلا انجام دادیم یا حرف ناشایستی زدیم یا تو یه کاری کارنامه ی خیلی خوبی ارائه نکردیم و عملکرد مطلوبی نداشتیم مثلا درس خوندن و مدرسه رفتن و دانشگاه و ...
اما یه موضوعاتی هم هستند که مربوط به آینده ی ما میشند و بازم خیلی به فکر کردن به اون ها علاقه نشون نمیدیم!
آینده ای که چون هنوز نیامده خیلی مورد توجه ما نیست اما باید بدونیم این الان که درش قرار داریم،آینده ی گذشته ی ماست و یه روزی این الان میشه گذشته برای یک زمانی که فعلا آینده ی ماست!
یکی از این موضوعات ،مسئله ی مرگ و عبور از این دنیا و جمع و جور کردن کول بار مونه که امیدوارم باری که حمل میکنیم خیر و خوب باشه نه شر و بدی.....
کاش گاهی از اوقاتمون رو به تدبر در این موضوع که همه ی ما به هر حال و در هر حال و با هر شکل و قیافه و با هر موقعیت و منسبی و با هر مذهب و عقیده ای باهاش مواجه خواهیم شد و اصلا هم نمیشه وقتش رو قبل از وقوعش متوجه شد ، اختصاص بدیم و خودمون رو برای فرا رسیدنش آماده کنیم..
امام علی علیه السلام میفرمایند:
عَجِبتُ لِمَن یَری أنَّه یَنقُصُ کُلَّ یَوم فی نَفسِهِ وَ عُمُرِهِ وَ هو لا یَتاهَّبُ لِلمَوتِ.
