وخدا در همین نزدیکیست.
وقتی گرهی به کارمون میفته اول از همه ذهنمون میره سراغ دوستا و آشنا ها و رفقا...
هی تو ذهنمون مرور میکنیم اول پیش کی برم....چجوری باهاش حرف بزنم که حاجتم رو زوتر برآورده کنه....
اگه اون شخص مدیر یا مسئولی باشه که باید یه لباس خوبی هم بپوشم و عطرم بزنم و یادم باشه ادبیات خوب و مناسبی به کار ببرم و خلاصه جوری رفتار نکنم که از من ناراحت بشه و خاطر شریقش مکدر بشه که یه وقت منو دست خالی برنگردونه....
اصلا شایدم با این همه که به خودم میرسم و تیپم رو درست میکنم برم اونجا منشیش بگه : آقا رفتن جلسه ...فردا هم نیستن....بعدشم سفر خارجی دارنو..برو دو هفته دیگه بیا!!
غافل از اینکه ......
اگه یکم خوب اطرافمون رو نگاه کنیم .......یکی هست که کلی دستش بازه و....هر چی ته دلم باشه میتونم بهش بگم.....بشینم یه دل سیر باهاش درد و دل کنم و از همه گرفتاری هام پیشش بگم.
اونم انقدر برای من وقت داره که هیچ وقت منو نمیفرسته برم..هر وقت اراده بکنم بهم وقت میده...
هیییی....
چقدر ما کم لطفیم....
امام محمد باقر علیه السلام :
