حیات

النّاس على دین ملوکهم

    ملوک در این‏جا به معنى پادشاهان نیست ، ملوک دولتمردان هستند،رؤسای قوا،نمایندگان مجلس

امام علی(علیه السلام)  در بیانی فرمودند: 

                                    الناس بأمرائهم اشبه منهم بآبائهم 

                                             یعنی «مردم به حکومت‌های خود شبیه‌ترند از پدران»،

                                                                 تحف العقول/ص 208

 یعنی یک جوانی در خانه زیر دست پدری هست و در خارج کارمند وزارتخانه هست، شخصیت وزیر در او مؤثرتر است از شخصیت پدر در مقام تربیت ..

لذا ین یک حقیقت است که تا زمانیکه مسئولین عزم و اراده و البته اهتمام کافی  و برنامه ریزی دقیق در این مسیر نداشته باشند جامعه یا تکاپویی به این سمت ندارد و یا اینکه دچار انحراف میشود..  

بیانات رهبر معظم در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی：

ما مسئولیت شرعی داریم، مسئولیت قانونی داریم در قبال فرهنگ کشور و فرهنگ عمومی کشور.  

 و البته میبینیم در بعضی از مطبوعات، نوشته‌ها، گفته‌ها، بعضیها با عنوان [کردن] "دین دولتی" و "فرهنگ دولتی" میخواهند نظارت دولت را محدود کنند و تخریب کنند و به‌اصطلاح یک اَنگ غلطی و مخالفتی به آن بزنند که آقا، اینها میخواهند دین را دولتی کنند، فرهنگ را دولتی کنند! این حرفها یعنی چه؟ دولت دینی با دین دولتی هیچ فرقی ندارد. دولت جزو مردم است؛ دین دولتی یعنی دین مردمی؛ همان دینی که مردم دارند، دولت هم همان دین را دارد. دولت، وظیفه برای ترویجِ بیشتر [دین] دارد. هر کسی هر توانی که دارد، باید خرج کند؛ یک روحانی باید توانش را خرج کند؛ یک دانشگاهی باید توان خودش را صرف کند؛ یک انسانی که دارای یک منبری است، دارای یک حوزه‌ی نفوذی است در تأثیرگذاری روی مردم، باید توان خودش را خرج کند. از همه‌ی اینها پرتوان‌تر هم دستگاه حکومت یک کشور است؛ خب، طبعا باید توان خودش را صرف کند در راه ترویج فضائل و جلوگیری از آنچه مزاحم رشد فضائل است. پس بنابراین فرهنگ جامعه متولی میخواهد؛ مثل اقتصاد..

                                                                                                                                                    11/9/92  

همه حرف همین است که دولت و مسئولین باور کنند نسبت به فرهنگ دینی این مردم وظیفه ی خطیری دارند..

گاهی اجرای یک برنامه ی صحیح یا غلط  یا یک کمکاری یا کار شایسته در مسئله ای از سوی یک نظام ، تاثیرش تا سالیان سال میماند و در پاره ای از مواقع به انحراف از مبانی اصیل آن نطام منجر میشود..

واقعا جه مسئله ای از فرهنگ مهمتر است..به تعبیر,رهبری عزیز ، فرهنگ به مانند هوایی است که در ان نفس میکشیم..نقش حیاتی مسئله ی فرهنگ با این بیان و تمثیل، واقعا واضح و روشن است.

لذا بایستی سیاست گذاری های خرد و کلان دولت در عرصه ی مهم فرهنگ به سمت متدین تر کردن جامعه و خانواده ها حرکت کند.

ولی آنجه که به واقع ما در این سالیان از دولت های مختلف در این زمینه شاهد بودیم ابدا راضی کننده نبوده است..

وزرات ارشاد در هر دولتی بایستی پاسخگو باشد که در مسیر تربیت ذینی و افزایش معرف دینی این مردم چه برنامه هایی را اجرا نموده است...

درد اینجاست که گاهی به جای مسایل فرهنگی ، مسائل ضد فرهنگی میشود دغدغه ی یک مسئول..

آنجا که باید ورود کند ورود نمیکند وآنجا که نبایستی ورود کند ورود میکند...